Czemu
tym razem Znachor? Chciałam przeczytać coś nie za długiego i nie zbyt
krótkiego. Na stronie z "wolnymi lekturami" znalazłam ten utwór, a że
tam tekst ciągnie się bez podziału na strony, powieść wydała mi się
przystępna pod względem ilości tekstu. Po czasie okazało się, że książka
miała ok 330 stron, które pochłonęłam jak gdyby było ich dużo mniej.Bohater: Rafał Wilczur- chirurg o światiwej sławie i jego córka Maria Jolanta Wilczorówna.
Miejsce akcji: Warszawa, Radziwiszki, dwudziestolecie międzywojenne
Wątek:
W dniu ósmej rocznicy ślubu wybitny chirurg Rafał Wilczur dowiaduje
się, że jego ukochana żona Beata odeszła od niego zabierając z sobą ich
siedmioletnią córkę. Wiadomość ta jest dla niego szokiem gdyż wiedli
szczęśliwe życie, dostatnie życie. Targany silnymi emocjami wybiega z
domu i przypadkiem trafia do baru gdzie upija się z nieznanymi sobie
ludźmi, w skutek czego zostaje okradziony i z zostawiony na pastwę losu,
z raną na głowie na za miastowym wysypisku śmieci. Budząc się nic nie
pamięta, jakby jego życie zaczęły się właśnie tego dnia. Przez kolejne
lata tuła się po kraju, najmuje się do różnych prac i jest karany za
włóczęgostwo. W końcu przypadkiem znajdując się w urzędzie, podkrada
metrykę wystawioną na nazwisko Antoni Kosiba i tym samym zyskuje nową
tożsamość. Dziwne zbiegi okoliczności sprawiają, że trafia do
Radioliszek gdzie zaczyna z powodzeniem leczyć ludzi co jest powodem
kolejnych problemów. Nieoczekiwanie w tej miejscowości poznaję młodą
sierotę o imieniu Marysia, do której czuje niewyjaśnioną sympatię, która
okazuje się jego córą.
Sposób w jaki została napisana książka:
Książka ma kilku głównych bohaterów. Autor nie ocenia ich. Stoi z boku i
opowiada, dzięki temu utwór ten jest jakby dokumentem z życia
bohaterów. Autor jest wszech wiedzący. Wie z jakimi rozterkami się
borykają. Książka jest nastrojowa, ciekawa i wciągająca. Przenosi w
czasie. Opowiada o kulturze wsi, o wierze w zabobony i zacofaniu.
Refleksie:
Powieść jest pięknym opowiadaniem o wartościach w życiu. Życie głównego
bohatera straciło sens wraz z odejściem jego żony i córki. Mimo, że
miał dobrą pozycję społeczną i duży majątek to bez nich czuł ogromną
pustkę. Został mu tylko talent- był znakomitym lekarzem i chirurgiem.
Pomaganie innym sprawiało mu radość ale nigdy nie byłoby w stanie
"zasklepić dziurawej duszy". Również córka Wilczura Marysia i Leszek
Czyński, który był w stanie porzucić rodziców z pokaźnym majątkiem lub
nawet zginąć w ślad za ukochaną, gdy doszły do niego mylne wieści o
śmierci ukochane; przekonali się, że nie ma nic ważniejszego poza
miłością.
Czy przeczytałabym tą książkę jeszcze raz: TAK
Ocena: 5/5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz