Dziwne losy Jane Eyre- Charlotte Brontë

Tym razem mój wybór padł na "Dziwne losy Jane Eyre". Była to jedna z najczęściej wypożyczanych lektur w naszej bibliotece. Pochłonęłam ją w cztery wieczory i teraz za nią tęsknię. Dopóki nie muszę oddać jej jeszcze do biblioteki; siadam jak w ubiegłe wieczory, otwieram ją na przypadkowej stronie i.. czytam.

Bohater: Jane Eyre osierocona dziewczyna o silnym charakterze, której los nie sprzyjał przez pierwsze dwie dekady jej życia.

Miejsce akcji: Anglia XIX w, Lowood, Thorfield Hall

Wątek: Jane Eyre zostaje sierotą będąc jeszcze niemowlęciem. Dziecko przygarnia wuj- brat matki pan Reed, który na łożu śmierci prosi swoją żonę o dożywotnią pieczę nad dziewczynką. Poza nim nie ma żadnych krewnych. Mała Jane jest inteligentna, ciekawa świata, ma ukształtowany silny charakter. Nie jest oszałamiająco ładna co sprawiłoby, że traktowano by ja pobłażliwiej, tak jak jej stryjeczne siostry. Stryjeczne rodzeństwo nie przepada za nią, często znęcają się nad nią i wyśmiewają. Jej ciotka Pani Reed traktuje jak odmieńca i paja do niej nie wyjaśnioną nienawiścią. Jane zostaje wysłana do szkoły w Lowood, gdzie uczennice żyją i uczą się w ciężkich, surowych warunkach o skromnych racjach żywieniowych. Dziewczynka początkowo buntuje surowemu systemowi ale w końcu daje za wygraną, przyzwyczaja się do panujących tam reguł i spędza w szkole kolejnych osiem lat, gdzie podczas dwóch ostatnich była nauczycielką. W końcu pragnie odmiany i daje ogłoszenie w poszukiwaniu pracy jako nauczycielka, na które dostaje odpowiedź. Zostaje guwernantką małej Adelki, córki byłej kochanki pana Edwarda Fairfaxa Rochestera, który jest właścicielem posiadłości w Thorfield Hall.  Od tego czasu dziewczyna zaczyna czuć się szczęśliwa, znajduje swoje miejsce na świecie. Długie rozmowy z dziwnym, kapryśnym i ekscentrycznym panem Rochesterem przynoszą jej radość i z większym napięciem wyczekuje kolejnej. Jej pan jakgyby staje się mniej pochmurny. Nagle jej los zdaje się odmieniać ale będzie jej dane przeżyć różne zawirowania, które w końcu doprowadzą ją do tego czego najbardziej pragnie: miłości i ciepła rodziny.

  

Sposób w jaki została napisana książka: Utwór  jest napisany śpiewnym szykiem słów. Wyrazy zbijają się w wiersze tekstu, które zdają się płynąć i opowiadając historię uspakajać.

Refleksie: Nie było dane Jane zaznać miłości w dzieciństwie, której tak gorączkowo pragnęła. Starała się o nią i skrycie całym sercem błagała. W zachowaniu ludzi wyższych sfer dostrzegamy oschłość i wyrachowanie. Nie więcej dobroci można się dopatrzeć w oschłych nauczycielkach domu sierot Lowood. Dziewczyna pilnie uczyła się i starała okiełznać swój burzliwy charakter ciesząć się namiastką miłości dawanej jej przez nauczycielkę panne Temple.

Życie to sinusoida.  Gdy myślimy, że czekamy na następny cios, który zatopi naszą łódź przychodzi odmiana. Często jest ona wyrównaniem napotkanych krzywd, a czasami zwielokrotnionym szcęściem.

Książka jest piękna i nastrojowa. Już mam zamiar przeczytać coś jeszcze Charlotte Brontë . Chciałabym w przyszłości widzieć tę książkę w mojej książkowej galerii.

Czy przeczytałabym tą książkę jeszcze raz: TAK

Ocena: 10/10